Rozdział 29

Chłopcy byli jeszcze w trasie, a ja skupiałam się przede wszystkim na nauce. Miałam okazję wykazać się przed profesorami moim projektem, więc pracowałam nad nim wyjątkowo intensywnie. Znajomość z Victorią była dość dziwna, nie potrafiłam się przyzwyczaić do jej łagodnej natury. To jakby wejść do klatki z lwami, które są najedzone. W końcu na powrót staną się głodne, a wtedy możesz zacząć się bać. Co innego Lexie, ona naprawdę się zmieniła w ten pozytywny sposób. Nie wiem, co spowodowało tę zmianę, ale stała się naprawdę miłą osobą i zaczynałam ją lubić. Jest takie powiedzenie, że nowe nadchodzi, a stare odchodzi. Moja kochana przyjaciółka Meg zaczęła się od pewnego czasu odizolowywać, nie tylko ode mnie. Zostawiła całą naszą ekipę, tłumacząc się napiętym harmonogramem pracy. To, że nie poinformowała nas o tym, gdzie i że w ogóle pracuje, było najmniejszym problemem. Obserwowałam ją (poniekąd dlatego, że Zayn mnie o to prosił) i zauważyłam, że chodzi zmęczona, przygnębiona, a chwilami nawet smutna. Musiałam dowiedzieć się, co się stało, bo ta sprawa nie dawała mi spokoju. Postanowiłam ją śledzić... tak, wiem, nieładnie. Louis wyzwolił drzemiące we mnie wścibstwo, on ma na mnie fatalny wpływ <3

Skończyłyśmy zajęcia o tej samej godzinie, ona wzięła taksówkę, a ja pojechałam swoim mercem za nią. Nie wysiadła pod domem, tylko koło jakiegoś pubu, do którego weszła. Czekałam na nią około dwudziestu minut, w końcu wyszła... ale czy to wciąż była Meg? Otworzyłam szeroko oczy i usta, patrząc z przestrachem na wymalowaną, ubraną skąpo przyjaciółkę. Ona nigdy tak się nie ubrała. Nigdy. Wsiadła do następnej taksówki, która zawiozła ją w dzielnicę, w której chyba jeszcze nie byłam. Budynek, do którego weszła wydał mi się podejrzany. Stałam pod klatką i zastanawiałam się, czy powinnam tam wejść. Po drugiej stronie ulicy szło dwóch pijanych mężczyzn, pokazywali sobie mnie palcami.
- Te, lala, też tu "pracujesz"?
- Takie suczki to tylko do burdelu się nadają! - wykrzykiwali w moją stronę, a ja przełknęłam ślinę i jeszcze raz skierowałam wzrok na drzwi wejściowe. Meg ma nową pracę... Boże. Ona się zwyczajnie prostytuuje... nie wiedziałam, jak powinnam się zachować. Będąc w ciężkim jeszcze szoku udałam się do samochodu i obserwowałam, jak do bloku wchodzą różni mężczyźni, zwykle menele itp. Gdy wytężyłam słuch (poza tym było dość cicho), usłyszałam odgłosy, które potwierdzały przeznaczenie tego miejsca. Dręczyły mnie wyrzuty sumienia, a najbardziej fakt, że Zayn znowu będzie przez nią cierpiał. Bo on się dowie, może nie ode mnie, ale na pewno ta sprawa wyjdzie na jaw. Raz go zdradziła, teraz jest prostytutką... i co jeszcze? Czemu ona taka jest? Siedziałam tak kilka godzin, zadręczając się. W końcu zapadła noc, a z lokalu (aż nie wiem, jak to nazywać...) zaczęła wychodzić ermmmm.... pierwsza zmiana? Wśród żałośnie wyglądających kobiet w różnym wieku wypatrzyłam moją przyjaciółkę. Ona wyglądała najsmutniej, to nie mogło być coś przyjemnego. Może i ktoś lubi się tym zajmować, ale nie ona. Wysiadłam z samochodu i wyszłam jej naprzeciwko. Spojrzała na mnie, a potem padła mi w ramiona z płaczem.

Siedziałyśmy u mnie na kanapie, ona miała na sobie moje ciuchy, a makijaż zmyłyśmy w łazience. Zrobiłam kakao, wzięłam kocyk i głaszcząc ją po głowie, kazałam jej wszystko powiedzieć.
- Ty wiesz, że ja bym nigdy... Zaynowi... ja go takkk... - zanosiła się biedna dziewczyna, a mi aż krajało się serce. - Ja musiałam, potrzebowałam pieniędzy, a nikt nie oferował pracy. To było jedyne wyjście...
- Co się stało? Zabrakło ci na opłacanie czynszu? Mogłaś poprosić nas, zrzucilibyśmy się... wiem, jak u ciebie w domu wygląda sytuacja finansowa, to żaden powód do wstydu...
- Nie rozumiesz... nie mogłam wam powiedzieć, że mój ojciec ma raka i umiera! Obiecałam, że nikt się nie dowie, bo... - płakała Meg, a ja mocno ją uścisnęłam.
- Powiedz, możesz mi zaufać.
- Moi rodzice są po rozwodzie, ale to matka dostała prawa do opieki nad moim młodszym bratem, Jeremym. On ma teraz jedenaście lat i narzeka na nią, że go bije i źle traktuje. Nie mogę patrzeć na jego krzywdę, tata też, więc postanowił jeszcze raz ubiegać się o to prawo. Wszystko było dobrze, w pracy mu się powodziło, mógł utrzymać syna. Ja już byłam we własnym mieszkaniu, miałam stypendium, a i brat wysyłał mi ze Stanów trochę kasy... potem wszystko się sypnęło. Wykryli u taty nowotwór, trzeba było zacząć przeznaczać pieniądze na leki i wizyty u lekarza, na chemię... wiedzieliśmy, że prawdopodobnie konieczna będzie operacja. Tata zaczął słabnąć, musiał brać zwolnienia w pracy, a jego szef po prostu go zwolnił po krótkim czasie. Powiedział, że nieobecności tatusia obciążają całą firmę. Musiałam iść do pracy, żeby pomóc tacie opłacać czynsz i inne rzeczy. On nie wie, jak zdobywam pieniądze, ale dla niego i Jeremy'ego jestem w stanie zrobić wszystko. Wiem, co powiesz, ale ja muszę sama zarobić.
- Pożyczymy ci...
- Nie. Wiem, że możecie, ale nie. Jestem już dużą dziewczynką, poradzę sobie. O kurwa - zaklęła i zasłoniła sobie usta ręką, biegnąc w stronę toalety. Pobiegłam za nią, żeby potrzymać jej włosy, rzygała jak kot.
- Nic ci nie jest? Chodź, połóż się.
- Jestem po prostu zmęczona i byłam w szkolnej stołówce... wiesz, te kanapki. Dobranoc - mruknęła i poszła do pokoju gościnnego. Jak to ze mną bywa, miałam fatalne przeczucia. Rano obudziłam się i zajrzałam do niej, spała słodko, a jej oddech był równy i głęboki. Co oznaczało, że nieprędko się obudzi. Wślizgnęłam się do łazienki na piętrze, z której korzystali moi goście (w moim domu były 3 łazienki - jedna na dole, druga na piętrze i trzecia w mojej sypialni). Wyjęłam z kieszeni test ciążowy, który wysłała mi mama na wieść o tym, że jestem z Lou ( -.- ) i położyłam go na szafce, niby przypadkowo. Jeśli ja miałam takie przypuszczenia, to Meg na pewno też. Musiałam zastosować podstęp, bo ona zawsze unikała tematu wpadek. Szczególnie, że ona była właśnie wynikiem wpadki... Ona by mi nie powiedziała, gdyby nie była pewna, ale sama rozmowa o tym wprawiłaby ją w stan zakłopotania. Mówiła mi za to o upojnej nocy spędzonej z Zaynem, której termin zgadzałby się z objawami. To by była iście "gwiazdorska" wpadka. Jeśli jednak coś wyjdzie na teście, powie mi o tym. Nie miałam odwagi pytać wprost, nie po wczorajszym. Stałam pod łazienką, czekając na nią.
- Monica... muszę ci o czymś powiedzieć... - powiedziała, wpuszczając mnie do łazienki. W ręku trzymała test ciążowy, ale nie ten z półki. Czyli ona też ma takie obawy...
- Co się stało?
- Dwie kreski - powiedziała z grobową miną.
- Zayn na pewno cię przez to nie zostawi, to porządny chłopak i będzie świetnym ojcem.
- Nie wiem, z kim mam to dziecko.
- Co? Ale...
- Okłamałam cię z tą nocą. Do niczego nie doszło.
- ...
- Nie pytam klientów o imię czy nazwisko, po prostu mnie pieprzą, a bez prezerwatyw płacą dwa razy więcej. Mam tabletki, ale mogłam raz czy dwa zapomnieć. Nie wiem, kto jest ojcem, ale na pewno nie Zayn.
- Jesteś pewna?
- Tak.
- Co teraz zrobisz?
- Nie odważę się stanąć twarzą w twarz z nim i mu to powiedzieć. Trasa kończy się za spory kawałek czasu. Zanim wrócą, zdążę pomóc tacie zebrać pieniądze na operację. A potem... najlepiej będzie, jak stąd wyjadę, zanim brzuch zacznie być widoczny. Tata mi tego nie wybaczy,  a Zayn... tak mi go żal. Nie chciałam. Pojadę do brata, do Miami. Tam urodzę, wychowam i zacznę nowe życie z tym dzieckiem. Nie uznaję aborcji ani domów dziecka, nawet rodzin zastępczych. Nie byłam dobrą córką, dziewczyną i przyjaciółką, ale będę dobrą matką. Przepraszam - zaczęła płakać, a ja razem z nią. Co jej mogłam powiedzieć, nie zrobi źle z tym wyjazdem. Nie wiedziałam, co powiedzieć Zaynowi, ale ona obiecała z nim porozmawiać w "jakiś sposób". Nowi przychodzą, a starzy odchodzą. Nie sądziłam, że to aż tak dosłowne.


Ciasteczkowy potwór zjadł mój komentarz. Comment, please ;*